Paris Photo '23

Let’s start this one off with just acknowledging that this is just an ordinary blog post. Now I’ve got that out of the way I  can pretend I have something to say while in all honesty I’m a bit dubious about the whole thing.  Funny thing is that writing comes easy. The part where I struggle is  the ‘relevance’ of it all really. Maybe it is about damn time I should be a little less self involved. I mean, I don’t want a blog that reads like a 90’s grunge album. [Soundgarden rules!]

Last July I revisited Australia. This time I traveled out to Adelaide. Ten short days to catch up with family and reconnect, my first trip overseas since I was last there in July of 2020. Lots had changed in three years. We lost people whom we loved dearly and at the same time babies were born left and right. So I brought a Rolleiflex, 12 rolls of B&W film in a lead lined bag and tons of memories still lodged in my head to reflect on while I was there.

After long consideration, I’ve decided to continue with this website. A lot has changed in the past year and a half for the better in my personal life, and now I feel ready to start sharing and exhibiting (online) again. You see, most of my life I live offline. Apart from binging YouTube videos and checking my email, I have no interest in the online world. Especially in the online photography world. That doesn’t mean I am not aware. Frankly, I just find it very formulaic, dull, and creatively very counterintuitive. No hostilities though! I mean dig what you wanna dig man.  You do you. Alright, what does this have to do with the website?  Nothing much really. It just really surprises me the sorta stuff people engage with online is utter dog shite.  So I guess the name [domjoch] still fits. Next year I’ll be 30 years old, but I am still that dumb kid holding a camera. Nothing has changed…much. I found love. I found direction. I found room to grow. As a person & as a photographer. Time off from the website allowed me to assess the situation. It helped me realize I had grown dull and numb. It gave me time to look around and see that everyone on some sort of level is struggling with similar issues. Whether we all know it or not. It has become very clear to me that whatever the online-/ professional photography world considers ‘normal’, ‘accepted’, or ‘the way to go about it’ doesn’t work [for me]. I don’t care if I’ll ever have a career. I don’t care - I just don’t. I care about the people around me & that very much includes the people I photograph. I care about expressing myself and having the liberty to do that in a way that suits me. Hopefully, this provides some context. I didn’t mean to write out a mission statement, and this really isn’t one. The website is back online. That’s all.

Again more of ‘not the same’ as a blog entry. A couple of weeks back I found my old illustration portfolio which I hadn’t seen in years. In 2015, I applied to AKV Sint Joost for a bachelor's course in illustration. At the time, I was 21, had already dropped out of college once, and felt utterly lost. So how about Art School? Seemed like a bright idea at the time. At least I was motivated. Motivated enough to create this small body of work on A4 bleached print paper. Clearly, I didn’t know shit back then (and still don’t now, but that’s beside the point). The only thing that was clear to me is that I aspired to be an artist. Whatever that meant. 

‘Op je hoogtepunt moet je stoppen.’ Ik hoor het mijn aardrijkskundeleraar nog zeggen. Het is een uitspraak die net zo zinloos is als de 6.8 op mijn eindexamen.  Dus wat heeft dit te maken met Baklawai & SOWT in de Altstadt? Niet veel. Althans…

Tja wat is tien jaar? Ik denk als je die vraag stelt aan Daan, Erik & Wannes dat je iets te horen krijgt als; ‘’voorbij voordat je er erg in hebt.’’  De drie heren kennen elkaar al ruim driemaal zo lang en in het afgelopen deccenium speelde er natuurlijk meer in hun leven dan alleen Anker Studio.     Toch vierden we met z’n allen hun fantastische besluit om toen een oefenhonk te openen op Sectie C.  Hieronder een indruk. 

Current destination: The Outer Rim. Een plek zo groot dat het nog miljoenen jaren duurt voordat deze desolate void volledig is verkend. Een plek zo kil en koud dat je verwacht er niks tegen te komen.  En toch schuilt hier iets. Een groot bakbeest van een monster. Een vierkoppig beest dat teert op de galmen en het oergedreun van de Big Bang; Komatsu. Club Void is een thuiskomertje voor de Leviathan. God weet wat H.P. Lovecraft van de show in de Effenaar zou vinden. Toch is een ding zeker; door Komatsu weten we hoe Cthulhu klinkt als hij boos is.        Onze Spacemachine heeft er al een hele reis opzitten. Heel de avond geen gekraak of gepiep te horen in de gangen. Zelfs in de airlock geen geklaag, sterker nog, de raket wordt volop geprezen. Peter, Paul & Robbert weten van kwaliteit en Club Void ed. 1 is een knaller!

Dinsdagmiddag krijg ik een appje van Flip; ‘’We spelen in Club Void, het voorprogramma valt uit.’’  Meer hoefde ik niet te horen. Dus die donderdagmiddag na het werk direct richting de Effenaar. Bij aankomst blijkt meteen dat Club Void over meer gaat dan een nieuwe reeks ‘’heavy’’ concertavondjes in het Poppodium. De zaal is omgetoverd tot een enorm spaceship met als eindbestemming Candybar Planet.  Na lift-off wordt de hyperdrive geactiveerd & aan het helm de mannen van Baklawai. De drie jonge honden staan hun mannetje op het flightdeck. De hele avond staat in het teken van grommen, grollen en heel hard raggen. Flip, Mick & Jule bewijzen goede stuurlui te zijn en binnen no-time zijn we aangekomen in de Outer Rim. Reis mee in het tweede deel Into the Void.

Deel 1 overgeslagen? Kijk dan eerst even hier!

Weer een weekendje begaai met Baklawai. Dit keer met mijn broeders van een andere moeder uit Severant en de altijd vermakelijke Hobo Jobos. 

Een weekendje op stap met Alabaster & Baklawai. Hoe ziet dat eruit? Tijdens het weekend van 16 & 17 Juli ben ik met ze mee geweest. Eerst hun show samen voor No Border Camp in Vrankrijk op zaterdag. Om vervolgens zondag even te kijken bij de hometown debutshow van Alabaster in Eindhoven bij de Jack. 

En daar komen ze aan. Een lange colonne bezwete mensen loopt gestaag Handel binnen. Eerst de kopgroep met de vaandels, vervolgens de harmonie , de lokale scouting en ten slotte een caravaan huifkarren. Ondanks de hitte zijn er zover geen accidenten geweest. Zowel de deelnemers en de organisatie heeft het hoofd koel weten te houden op deze tropische dag. 

Daar staan we dan. Het is half zes in de ochtend en de temperatuur hangt al ruim boven de twintig graden. Koen heeft me dit weekend uitgenodigd mee te lopen met de Processie van Handel. Een Pelgrimage van Valkenswaard naar de bedevaart bestemming Handel. De tocht wordt ter voet afgelegd en is rond de 40 kilometer. 

Het was weer even geleden, maar begin juni had ik weer de kans om bij de lokale Gilde te fotograferen. St. Anna te Riethoven was dit jaar gastheer voor de Kring Gildedagen. Een festiviteit waarbij de 52 lokale Gilden elkaar treffen en het opnemen in verschillend disciplines als; vendelen, bazuinblazen, geweerschieten en nog veel meer. 

So summer has arrived and I am at the end of my wit. Mentally I feel properly burned out. The cracks are showing. They are open and bare. And funnily enough, I am keeping composure. Though barely.   

Tijdens het paasweekend was het weer tijd voor het mooiste feestje in Steensel; de Kempensessies. Dit jaar weer met twee podia, een programma vol lokale bands en allemaal opgezet door een klein legioen aan vrijwilligers. 

Behind closed doors - Een terugblik op 2021

Weer een vervloekte maandagochtend. Het duurt nog een uur voor mijn wekker afgaat en toch al wakker. Je kent het wel. Met de nodige tegenzin stap ik uit mijn nest. Het is misschien moeilijk te geloven, maar de kost verdien ik met functie elders buiten de regio en niet met reportages maken over de Eindhovens muziekscene. Dus bak koffie erin, niet zeuren en op het fietsje naar het werk. 

Het was weer raak afgelopen vrijdag avond. Terwijl the Dirty Denims hun 15 jarig samenzijn vieren in de Jack zet Gramma Kelderman & Van Noort  flink op stelten. De mannen staan samen met Sjek (Harm Neidig) en Nebur de Lyon op het programma in de serre van het kunstpand. Mr. Neidig [let op: met korte ei] verzorgt het voorprogramma in zijn eentje. Al met al prima, lekker intiem, grappig en net zoals de vrouwen in zijn liederen, een beetje vaag.  De DJ uit Lyon heeft de goede plaatjes meegenomen. Nebur weet wat het Rockcity publiek wil horen en doet dat allemaal met een dikke glimlach op zijn gezicht.  Dan slaat de klok half elf en Gramma komt de vloer opgelopen. Ze hebben er zichtbaar zin in. Eindelijk is het hun beurt het podium te claimen na anderhalf jaar een pandemie uitzitten. En hoe? Door te raggen, blèren, stompen en stampen tot wij geen pap meer konden zeggen. Jasper en zijn maten geven alles wat er te geven was en het publiek idem dito. Iedereen heeft klappen gehad, of bier in zijn nek, waarschijnlijk beide. Het stoomde, de serre veranderde in een broeikas. Het zaatje is gepland, en Gramma zal oogsten. Mijn zieltje hebben ze gewonnen. Laterz.

De Effenaar was jarig en met hun marketing team hebben ze ‘Hit the City’ in het leven geroepen. Ter ere van het gouden jubileum konden wij allemaal* drie dagen genieten van een divers programma met diverse acts, op diverse plekken in de stad. Alles van punk tot hiphop,  veel jong talent en nieuwe namen, etc. Je kent het wel. Praatjes. Maar was het ook wat? 

Het is kwart over zeven als ik Loet buiten langs zijn auto treft voor het Muziekcafé. In zijn handen heeft hij een gitaarversterker en vrij onhandig probeert hij met zijn ellebogen de deur van de wagen dicht te wippen. Binnen tref ik de rest van de groep die druk aan het opbouwen zijn. Terwijl ik snel kennismaak met de nieuwe drummer, Tom de Raad, start The Convenant met de line-checks. De mannen uit Amsterdam lijken er zin in te hebben en ze kunnen wel lachen om het brabantse gestechel van de geluidsman en assistent. Het is een gezellige boel en voordat we het weten is het negen uur. Showtime. Eerst mag Severant het publiek warm maken voor de oude rotten. Het is bijna een thuiswedstrijd die ze spelen in Helmond en er is ook redelijk wat eigen publiek op komen dagen. Tom lijkt zich goed te houden. Nadien hoor ik dat hij maar twee repetities had om zich voor te bereiden. Petje af. Vooraan het podium wapperen er drie bossen lange haren. Zwart, blond en zwart. Die van Loet, Erik & Riccardo. Hier en daar wordt er voorzichtig wat gemosht, toch lijkt iedereen een groot deel van de tijd in trance. Dat is ook niet gek met nummers van bijna tien minuten en een stage presence die dat lijkt uit te lokken. Hey! Goed voorbeeld doet goed volgen. 

12th September - Riethoven, The Netherlands

Eindhoven 14:00h -  11/09/2021

Luyksgestel 13/08/2021

Last year I sold all the film cameras I owned. I hardly used them. They didn’t bring anything different to the table, apart from that ‘’esthetique.’’And moreover shooting analog didn’t fit into my workflow in any way. So how big of a moron am I to buy another one? 

Sunday July 11th, Veldhoven's All In Senioren team arrives at HSCM Maastricht in the early afternoon. The ballplayers are excited to play their second game in another season delayed by COVID.

July 3d, Kerkstraat Eindhoven, The Netherlands

Eindhoven, The Netherlands

Kanaleneiland, Utrecht

Severant is a band right up my alley with spacy jams, hard riffs and immaculate musicianship. Somewhere in April I had an interview planned with Loet, the guitarist, and he invited me to sit in with them. I didn’t hesitate and jumped at the opportunity. 

The battery on a hi powered RC Cars lasts about 20 minutes. These little buggies act like magnets as they whirl through the air and kick up dust in the corners on the local dirt track. You can’t help yourself to just admire the little machines piloted from afar. The men genuinely enjoy the small thrills and tinkering with these ‘’boy toys.‘’ Not one time did I catch a wistful smile on their faces. 

A small plunge into the local skate scene in Eindhoven.

Sometimes you stumble into a story.

Thursday Night I saw these cool cats hanging out in front of Het Klokgebouw. You can tell directly from the long hair that these dudes are in a band, Vitamin B12. So I asked them if I could make a couple portraits. They were kind enough to agree.  

Loud guitars were my first love....girls and photography came very much later. From my teens until my early twenties I breathed guitars. Anything and everything went into this ''obsession.'' All my savings, spare time and my ambitions all were tied to, you guest it, guitars. 

Street Photography is overrated. Yeah. That sums it up. So to all the fanboys and purists out there; this is easily the shittiest introduction I’ve written in a while. At least we can agree on that.

Dear Reader,

Bullpen

Me and the guys huddle up in my crib and turn it into a recording studio for the weekend. While I had my hands free I grabbed my camera and took a few snaps, that’s all. Enjoy and have a listen!

The second & final instalment where I tip my toes into flash photography. Through trial and error I embark on a quest to learn new skills in preparation for my new upcoming project. This time I brought along some audio gear to mess around. Give it a listen & proceed.

It takes Jeroen a thousand hours to rebuild a classic MG A. One of those hours is documented here. Listen to a minute in that hour below. 

I tip my toes into flash photography. Through trial and error I embark on a quest to learn new skills in preparation for my new upcoming project. 

Glad to have made it to 2021. A new year, new plans and a few updates to come.

Time to do something different

Van Gogh probably would've liked a day like today. Nature provided a color palette right in his wheelhouse and sure as shit I could've pictured him walking around with his ezel strapped to his back.  Though, today it was just me and my camera with a 300mm prime. Plenty for a day down in the valley.  

I’m well and done, not baked, at least not anymore.

10 wins, a draw, and a final match left unplayed.  The players hit the field on a tuesday night to cap off the season. At the same time a broadcast is airing nationwide. The Dutch Prime minister is laying down new sets of restrictions. All adult amateur sports are put on hold as the pandemic continues to spread.  That Tuesday night All In Senioren lead in their respective ranking.